دلتنگ مامان مرضی

١٠ روزه که فراز چوچولو شیرازه، آخه خیلی دلش برا شیرازیها مخصوصا مامان مرضیه تنگ شده بود ،میگفت مامان تنگ میگفتم چی؟ میگفت دلم میگفتم برا کی؟  میگفت مامان مرضیه، هر روز اسمشونو میاورد هاله مائده ،دایی محمد ، بابا میدی ،مادرجون حتی اسمه دوستای مادرجونو هم میاورد میگفت کاکراگی همون خانم شاهچراغی ،زهرا دوست مامانم ،زهرا ایزدی ...

قربونه پسره مهربونم که اینقده با محبت و مهربونه ، دلم یه ذره شده براش

با اینکه خیلی برامون سخت بود دوری اما گفتم خودمون تحمل میکنیم پنجشنبه گذشته بعدالظهر با هواپیما یا به قول خودش هما با کسره ، ویژژژژژژژ آسموما بینیم شییاز ، بردمش گذاشتمش اونجا جمعه برگشتم ، خونه بدون فراز غیر قابل تحمله این چند روز اصلا خونه نبودم جز ٢ روز که مهمون داشتم ، حتی مهمونها هم که یه شب دوست حامد با خانومش و یه شبم عمه زری با دومادش بود اظهار دلتنگی و بی صفایی خونه کردن بدون فراز میگفتن خونتون اصلا صفا نداره.

آخه پسرکم ، عشقم ، گرمای خونه، صفای خونه ،شادی خونه،چراغ خونه و.............با فراز خونمون زنده هست و انرژی داره .